سلام در گفت و گو هایی که با همشهریان آران وبیدگلی خود داشته ام در اکثر مواقع به این نکته که نشست های حضوری در چند سال اخیر که با بی نظمی هم برگزار شده دارای خروجی مناسبی نبوده و احساس شده حرف ها شنیده نشده و فرصتی که برای این نشست ها بوده صرفا جهت دید و بازدید بوده و حرف های این نخبگان و خردمندان تاثیر کمی بر روی تصمیم سازان و تصمیم گیران داشته است. چون بسیاری از این عزیزان از بخش مهمی از وقت و توان خود برای حضور در این جلسات استفاده میکنند و اکثرا با هوش ، توان و استعداد شخصی خودشان به جایگاه فعلی خود رسیده اند. لذا بر این اساس به فکر یک آسیب شناسی افتادیم که چرا این خروجی ها حاصل نمی شود؟ آیا مشکل در نوع ساختار این جلسات است؟ آیا ترکیب مدعوین و سخنرانان باید تغییر کند؟ آیا پل ارتباطی درستی بین خردمندان و تصمیم سازان و تصمیم گیران برقرار نشده است ؟ آیا در ایجاد انگیزه در مشارکت در موضوعات، راه های ایجاد این مشارکت و پیگیری رسیدن به یک خروجی خوب در اصلاح و بهبود عملکردها دچار مشکل بودیم؟ آیا ساختار حقوقی مناسبی برای این مدیریت مهندسی منابع انسانی نداشتیم؟ نظر شما عزیزان چیست ؟ با ما در میان بگذارید............